Een vraag die via Arthur Met door het Platform Mariaplaats is gesteld:
Is bekend of er in Nederland, na grote rampen, groen cultureel erfgoed is verdwenen en is dit dan opnieuw aangelegd volgens de oude plannen of is er een nieuwe bestemming gegeven?
Gaarne reacties.
De Walcherse parken bijvoorbeeld, na de inundaties in de oorlog en ten dele ook na de 1953 watersnoodramp.
Niet helemaal een antwoord op je vraag, maar misschien toch in de richting. Na de buskruitramp van 1807 in Leiden is het Van der Werffpark aangelegd in 1886 naar ontwerp van H. Copijn, nadat het open terrein als exercitieterrein dienst had gedaan (lit.: Monumenten in Nederland, dl. Zuid-Holland)
In de ‘categorie’ oorlogsgeweld valt ook, naast Walcheren, aan de Veluwezoom en de slag om Arnhem te denken. Verwoestingen die me dan gelijk te binnen schieten zijn kasteel Doorwerth, Duno, Oorsprong en ongetwijfeld veel andere. Behalve de huizen hebben ook de parken en bossen zwaar te lijden gehad. Nog wordt er veel oorlogsmateriaal gevonden. Scherven in bomen en munitie in de sprengen die men nu wil opschonen.
volgens mij is het park van Ter Hooghe bij Middelburg op Walcheren een goed voorbeeld van na verwoesting in WO II en watersnood opnieuw gereconstrueerd park. Literatuur heb ik hier niet voorhanden, maar ik meen is erover gepubliceerd in Walacria.
De buitenplaats Toorenvliedt bij Middelburg is volgebouwd met bunkers en evrvolgens in ’44 geinundeerd geweest met zout water. na de inundatie bleef alleen een kale vlakte over. Het was te duur om de bunkers op te ruimen en toen heeft de landschapsarchitect Boers een nieuw ontwerp gemaakt voor het park dat er op gericht was om de bunkers aan het zicht te onttrekken. Dit Boerspark is nog geheel aanwezig.