Eigenlijk gaat deze weblog niet zo zeer over gekokerde bomen, zie hiervoor een eerder bericht. Het gaat veel meer om de tentoonstelling Kijk Amsterdam 1700-1800. De mooiste stadsgezichten. Nog twee weken! T/m 14 januari 2018. De bovenstaande afbeeldingen zijn twee uitsnedes van tekeningen die op de tentoonstelling zijn te zien. Voor alle gegevens betreffende de tentoonstelling in Stadsarchief Amsterdam, zie hier.
Enne er is ook een gelijknamige boek verschenen: Bert Gerlagh e.a., Kijk Amsterdam 1700-1800. De mooiste stadsgezichten (230 tekeningen besproken en afgebeeld), ISBN 9789068687453, 288 pp. 300 illustraties in kleur, € 29,95.
Normaliter krijgen jonge bomen steunpalen tot zij voldoende wortels hebben ontwikkeld om stabiel te staan, waarna de steunpalen worden verwijderd (helaas wordt dat laatste nog wel eens over het hoofd gezien). Als je naar deze boomschachten kijkt zijn ze dermate gedetailleerd uitgevoerd dat het meer lijkt op een permanent karakter. Heel curieus, ook al zal het veel tijd vergen voordat de stam te dik wordt. Speelt esthetiek hier soms een rol? Is het typisch Amsterdams?
Ik denk dat het bij dergelijke kokers rond de bomen in de stad naast het steunen van de jonge boom (tegen de wind) en het wachten op de wortels, ook gaat tegen beschadiging, veroorzaakt door langsrijdende koetsen. De kokers hadden om die reden een min of meer blijvend karakter. CO.
Dat is wel een erg snelle conclusie Carla, hoogstens is dat een theorie. Die dikke boom op het plaatje heeft geén koker’.