Beeckestijn, podium voor Tuin- en LandschapsCultuur


Beeckestijn  Foto: Stichting Projectrealisatie Beeckestijn

Donderdag 26 mei werd Beeckestijn, podium voor Tuin- en LandschapsCultuur, geopend. Twee dagen eerder mocht de Cascade redactie de persbijeenkomst meemaken (weblog als onderdeel van de nieuwe media zullen we maar zeggen).

Neen, Beeckestijn is geen museum, geen tuinmuseum. Het is een podium. Podium voor Tuin- en LandschapsCultuur. Met drie hoofdletters geschreven. En LandschapsCultuur en niet cultuurlandschap. Het gaat over Man-made landscape; niet alleen professionele vormgeving, maar ook de individuele invulling en ook een kunstzinnige en ethische kant. Of te wel niet alleen de invloed van de mens op het landschap, maar ook over de invloed van het landschap op de mens.
Het podium mikt op bewustwording, beleving en ontwikkeling van tuin en landschap in onze cultuur, meer in het bijzonder het ontwerpen, maken, beheren en gebruiken ervan. Een slagzin: Wie hier binnen komt, kijkt anders naar buiten. Zien is weten valt te lezen. Ik zeg dan weten is zien, of kennen is herkennen.

Geen museum, maar de begane grond van het hoofdgebouw heeft wel een tentoonstellingsfunctie. De andere etages zijn beschikbaar voor zakelijke bijeenkomsten en verhuur van kantoorruimte. De vaste tentoonstelling geeft een beeld van de relatie die we in Nederland hebben met onze in cultuur gebrachte omgeving. Dit wordt door middel van opstellingen in verschillende kamers naar voren gebracht. Een eerste kamer met 'de makers van het landschap': de ontginner, buitenplaatseigenaar, vestingbouwer, natuurontwikkelaar en tuin-/landschapsarchitect. 'Bedacht en aangelegd' moet blijven hangen. Een tweede kamer toont een grote fraaie maquette van Kennemerland waarbij lichtbeelden en gesproken woord de ontwikkeling in tijd, de landschapsontwikkeling voorschotelen (horizontale schermen met afbeeldingen en door belichting lijnen en vlekken op de verticale maquette; de geschiedenis wordt 'geschetst'). Het thema 'Lagen in het landschap' komt heel goed naar voren. Een derde kamer gaat door middel van foto's in op de individuele invulling en beleving, burgerlijke buitenactiviteiten. Het 'nu' en mogelijke toekomstige ontwikkelingen in foto's.
Ook is er een kamer met een niet te lange erg leuke film over de geschiedenis van Beeckestijn zelf. De Vogeltjeskamer is een bezinningsplek, met muziek en boeken. En in de oude keuken is een landschapslaboratorium, 'keuken van het landschap' zogezegd. Hier kan men (zeker ook kinderen) door middel van opzetfiguren een eigen landschap bouwen, dit in de 'oven' zetten en dan vanaf een beeldscherm met het eindresultaat een ecard naar wie dan ook sturen. Iets wat overigens direct aan de eerdere weblog over opzetfiguren deed denken: Toen Zocher nog een Zochertje was…
Naast deze vaste onderdelen is er ook nog de ruimte voor wisseltentoonstellingen. En tot slot is er natuurlijk de letterlijke podium-invulling. Beeckestijn als podium, als platform, voor kennisoverdracht e.d. Denk aan overdracht van kennis, studieresultaten en ervaringen opgedaan in bv wetenschappelijke kringen naar de groene vakwereld of een breder publiek.  JH


Creëren van een landschap met opzetfiguren  Foto: Arinda van der Does


'Het landschap' in de oven  Foto: Arinda van der Does

4 gedachten over “Beeckestijn, podium voor Tuin- en LandschapsCultuur

  1. Treffend opgemerkt Jan: die slagzin ‘zien is weten’ is helemaal fout – zonder achtergrond weet je niet wat je ziet. Dus je variant ‘weten is zien’ is geheel correct. Geef die man een sigaar!
    WGJMM

  2. Wim, n.a.v. van jouw reactie heb ik nog eens lopen denken over ‘Zien is weten’. Want de mensen rond Beeckestijn hebben natuurlijk wel over ieder woord en iedere uitspraak nagedacht. Misschien moet je het als volgt begrijpen: door te zien in Beeckestijn (kennis opdoen), weet je hoe de ‘buitenwereld moet lezen’: zien is weten.

  3. Hoi Jan en Wim, Jullie opmerkingen doen me denken aan de voor-oorlogse bekende vogelgids in de boekenkast van mijn vader. Titel: Zien is kennen. Een zakdetermineerboek van alle in Nederland voorkomende vogels. Auteurs: Nol Binsbergen & Mr.D.Mooij. Laren, 1937 (eerste druk). Wel toepasselijk overigens want in het logo van Beeckestijn speelt een vogeltje de belangrijkste rol.CO.

  4. Ja, maar ‘weten is zien’ is natuurlijk veel spannender. Daar hebben we veel meer van nodig, inplaats van uitgewogen(germanisme) reclame-slogans. Trouwens, in Beeckesteijn is enkel iets verrassends te zien wanneer je wéét dat daar een overgangsfase te zien is. anderen denken dat het om een hondenuitlaatplaats gaat.
    Maar je hebt uiteraard gelijk.

Laat een antwoord achter aan Carla Oldenburger Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *